Wczësno wstało dzysô słuńce
Jesz peżinkã cepła daje
Jidą lëdze lesną drëgą
W peperlisczi
W kòło farwnëch nad głëwama
Całi kòpa lësców wisy
Ne zeloné ne czerwòné
A ne żółté
Za drzewama smieją sã trzë Krôsniãta
Jaczi żmija jesz sã grzeje na kamie
Pòchowałë grzëbë przed lëdzama w jamie
Nie szedł Léònk na kùńc lasa samemù
Bò tam Pùrtki skarbë miałë biédotë
Pòzbieroné restczi z kaszëbsczi bëlnotë
Sonet Piąti – “W lese na jeseń” 3.3.10
Słuńce grzeje niemòżlëwô
Cepłi zëmia wòda niebò
Wszãdzë w kòło lëdze leżą
Plińcã we trawie
Sëdzô w cëniu pòd drzewama
Człòwiek kòlë cëpłi wòde
Mëszli w dëszë – czë w jezorze
Lepij bãdze mie
A jak sëdzô tam ùkazka
Abò wòdnik jaczi gòrszi
Jesz mie topielc na dno wòde wezmie ze sobã
Lepij w lese sedzec bãdze
We zelonéj chëcze swòji
W taczi ùpał nawetk Stolem plińcã leżi doch
Sonet Czwôrti – “Òb lato” 27.2.10
Słùńce skrëło sã przed nama
Ni mô gò dzysô na górze
Z chmùrów lecy sniég do zëmi
I na sztrądzë òsada
Ni mô lëdzy dzysô tuwò
Maszëperia w chëczach sedzy
Lë blós Mòrze szëmi w kòło
Dalek słëchac wiater dmië
Jidzë mòstã człek samòtni
Rzëcô ptôchom brutu garscë
Jidzë tãdka midzë czasã pò zamiarzłim mòscë
Dze sã schòwôł na lińcuchù
Wãgòrz w Mòrzu całim znôni?
Jidzë z człekã za pazuchã pò zamiarzłim mòscë
Sonet Drëdżi – “Kòl Mòrza zëmą” 25.2.10
Witôjże wanożnikù ze swiata
Witôjże na Kaszëbach
Skądka jidzesz
Dze je nen môl chternégò Të szëkôsz dziéń całi
Sadniżë z nama tuwò kòl naji
Sadniżë na Kaszëbach
Wziérôj wkòło
Widzisz nen krôj przepëszni dzelony walama
A widzisz Të słuneszkò przezłoti
Co wësok swiécy nad nama
A wòdã w mòrzu jezorach i strëgach ògrzewô
Widzisz łączi ë lase zeloné
Ë mòdri niebò ë kwiôtë?
– Jo, òdnalôzł jô môl nen tuwò, na Kaszëbach.
Sonet Pierszi – “Na Kaszëbach” 24.2.10
Nie pamiãtóm, jak przëszedłem na swiat,
Bëł òn biôłi abò zeloni,
A miejsza ò to!
Nie pamiãtóm, skãdka jô jem,
Zdjãca żôdnigò nie móm przë se,
Dze mòj pierszi sztrąd?
Jamajka! Jô nôpewno ùr’dził sã w kòszli,
Na Twòjich rãkach,
Na mòjich nogach – je piôsk!
Wanożã b’z-nogawic – na bòso!
Mòji klate niże sztandarta,
Fele’ mie Twòja mapa!
Mòja Jamajka…
Nie pamiãtóm, swòjigò przëzweska, nie!
Miôłem wiele mionów na swiece,
Òbmienialë je, a mie nie zapitale.
Nie pamiãtóm, chtëż kùpił mie bilet
Czëjm zbùdzył sã nikògò nie bëło
Ale mëszlã – człowiek bëł nie lewi
To doch bëł chto z naszich, jô jem wdzãczni jemù!