Nie pamiãtóm, jak przëszedłem na swiat,
Bëł òn biôłi abò zeloni,
A miejsza ò to!
Nie pamiãtóm, skãdka jô jem,
Zdjãca żôdnigò nie móm przë se,
Dze mòj pierszi sztrąd?
Jamajka! Jô nôpewno ùr’dził sã w kòszli,
Na Twòjich rãkach,
Na mòjich nogach – je piôsk!
Wanożã b’z-nogawic – na bòso!
Mòji klate niże sztandarta,
Fele’ mie Twòja mapa!
Mòja Jamajka…
Nie pamiãtóm, swòjigò przëzweska, nie!
Miôłem wiele mionów na swiece,
Òbmienialë je, a mie nie zapitale.
Nie pamiãtóm, chtëż kùpił mie bilet
Czëjm zbùdzył sã nikògò nie bëło
Ale mëszlã – człowiek bëł nie lewi
To doch bëł chto z naszich, jô jem wdzãczni jemù!