A równak pò naju mdze zaòstanim
czas, co przëstônie na sztótów pôrã,
zlózowac lica wcygòwim zełganim,
ë mir nama dô, czej wëbrëkùjëmë sã mirã.
A równak pò naju cos zaòstac mô
… co wierã mdze nowima nama.
A równak pò naju zabëc niedac mô
chòcô na cësza – wërzënanô nyma słowama.
‘Cësza‘ abò 12.6.11
Prosto żëjąc, wòlnym mdąc
W turã jachac w jedną starnã blós
Ni móm tôczlów – òstôw mie
Biorã z letkòscą jô wszëtkò doch
Bez òrãdze, rëmów téż
Ni ma nick cëż jô robic chcã
Lecąc w dół, na sóm spùtk
Drësze mdą wierã za mną téż
Jô jem na stegnie na Hél
Jem na stegnie na Hél
Stegnie na Hél
Jô jem na stegnie na Hél
Stopów ‘żódnëch, w przódk lecã
Bëlno wiém – nicht nie strzimô mie
Jak kòło – wszëtkò krãcã
Bëlno wiém – nich nie zjiscy mie
Dolebóg – płac za mie
Playôj z nama dzëczi rock
Matinkò – wzérôj że
Jem na swiãti dardze – je pòkrok
Jô jem na stegnie na Hél
Stegnie na Hél
Jô jem na stegnie na Hél
Stegnie na Hél
Òstôw mie
Ë jô lecã w dół, wcyg na sóm spùtk
Jem na stegnie na Hél
‘Stegna na Hél‘ abò 8.6.11
Chôdóm ë pëtóm: dze je mòjô na szëbnica?
W kògò ògardze, w jaczim lasu rosce?
Na chtëreny drëfce pasô céń białczëny?
Na chtërnym rënkù swiąteczną je danką?
Ë w jaczi jizbie zwiészô sã nad stołã
Pòczëstné sydło, bëm je szëją wôrpnął?
Na jaczich trapach kùreszce ją pòtkóm?
Na chtërnym szosu mną pòwróz nacygnã?
W chtërny to strónie głowã swą doń żdżibnã?
Ë w jaczim sklepie, ùbëtkù czë trzôskù?
W jaczi ùstrzesze, cemny abò widny?
Ë w jaczi klimie, gòrący czë zëbny?
(1969)
R. Wòjaczk – “Chôdóm ë pëtóm”
dolm. M. T. Meyer 2.6.11b
Dzysô, czej kùńc ju je
A jô jem na binie òstatny
Drëchù, rzeknã prosto,
Kùńczã sprawã, chtërny jem gwësny.
Jem béł całą mòcą,
Ë wanożił pò kòżdi dardze.
Le co nôwôżniszé –
To bëło mòje!
Żôle, jem miôł pôrã,
Le za mało, żebë pamiãtac.
Robił, co jem miôł robic
Nie wzérôł czë to jidze zdzejac.
Planë na kòżdi dzéń,
Na kòżdi krok wiedno bëłë.
Le co, co nôwôżniszé –
To bëło mòje!
Wej, béł téż czas, wiém, że to wiész,
Czej so brało wicy niż zezgrzész
Bò czedë przëszedł jesz gòrszi cząd
Tej miôł jem kraft bë jesz dotąd
Stojec prosto, ze łbã do górë
To bëło mòje!
Kòchôł, smiôł ë płakôł
Spełniwôł sã, abò zatracôł…
A dzys, czej łzë przeschłë,
Z ùsmiéwkã zdrzã w to co jem miôł…
Mëszląc: Jem robił to –
Ë rzeknąc tej – Ni móm sromòtë,
Bò nié, jem ni miôł ji,
To bëło mòje!
Bò czëm je czołwiek ë cëż òn mô?
Żlë nie sobą – tej nick ni mô!
Wiedno trza rzec, cëż sã czëje
A nie gôdac – wszëtkò graje!
Terô ju wiém, brôł jem kawel,
To bëło mòje!
To bëło mòje…
za: P. Anka, F. Sinatra (My Way)
29.5.11
Pòkôżã Ce dze
rozkwitô dzëwi sôd,
strzébrznô noc dërżi
z ùrzasu cemnych wòdów.
To dôlëczi kraj
drãgô je stegna tam,
pùczi rabùsznô
noc je kòlë ni.
(ref.) Nie spi mòjô Rôdnô Zemio
òcknij sã zemio Kaszëbskò!
Òdemknij ju òczë we widze dôleczich gwiôzd!
Z kòmùdnégò nieba w Ce zdrzą
zabëci pòecë, heroje –
lëdze, co swòje żëcé dalë za przińdnotã Twòją.
Blós dwa tam szlachë:
do piekła pierszi jidze,
drëdżi szlach cygnie
dze Norda tuwò je.
Czej bës chcôł nim jic
słëchôj – twòje serce –
òno bëlno wié
jak prowadzëc Ce.
Jô rzeknã Ce ò
snicym chtërne móm.
Ò Kaszëbach dze
cepłé serce je.
Ò szczestlewim kraju,
ò òchòtnich lëdzach,
dze wszëtcë mają
jedurny nen Cél.
Мандри – Не Спи Моя Рідна Земля
dol. 13.4.11
W kùńcu stëcznika 1923 rokù w mòscziewsczim garnizonowim klubie, w bëtnoscë Trocczégò ë Łunaczarsczégò, òdbéł sã sąd nad Panã Bògã. Dlôte, że òbskarżony nie zjawił sã, tej zaòcznie òstół skazany na smierc.
Sąd nad Bògã sã òdbéwół na swietlicë,
Chòcôż wërok mielë rechlij ùgadane.
Piłatowi nicht nie pòda tuwò misë
Nicht nie spłëcze czëstą wòdą rąk skrewionëch.
Tu skùńczëła sã ùcëszba!
Tuwò nie môsz czëstich rąk!
Dlô pòkôrnëch szczéżi żëcé,
A dlô wrogów ósmy krąg!
Tej ju terô òbòzowé wcągôj bùtë,
Abò krzëcz – krew na nas ë na naszi dzecë!
Òskôrżony sã nie stawił òsobisce,
Chòcôż klëkã na szasëjach ògłoszono,
Chòc sóm Lenin tégò sã domagół w lësce,
Chòc na zalë całi wiérny lud stłëczono.
Sãdza wzérô drãdżim òkã pò zebrónëch…
Czë nôlézë sã chto w Bògu zakòchóny…
Sãdza swiniôrz prawie béł pò nowich szkòłach,
Jesz sã gùbił w dialekticznych jiwernotach.
Téza: Wëdac wërok smiércë dzys na Bòga!
Antëtéza je kòszmarnô – Bòga nié ma…
Mòk mù spłéwô na pòpleckù,
Serce wali mù czëj młot.
Czej sã tuwò nie wëkaże,
Tej pòstawią gò pòd płot.
Tej ju terô òbòzowé wcągôj bùtë,
Abò wrzeszcz – krew na nas ë na naszi dzecë!
Wejle wstôwô bëły Pòp, w teòlodżi béł szkòlóny –
Bòga nié ma tuwò, le lud jegò gãsto je stłëczony!
Tej jak Bòga òsobisce tuwò mało
Mòżesz skazac dzys na smierc Mistëczné Cało…
***
Òpùszczalë swiétlicã ’spùszczonyma łbama…
Bralë Krziże na plecë ë Cerniowé Kòrónë…
Ë cygnële tak nogã za nogą…
Ë w bòlączcë łączëlë sã z Bògã.
Ë cygnële jich kawle garbaté…
A Bóg płakół nad sãdzóm…
A Bóg płakół nad katã…
Ãdris Kòłakòwsczi – Pierszô Stacjo – Pan Jezës na smierc skazany.
Dolmaczënk – Mateùsz Titës Meyer – 4.2.11
Béł so rôz knôp…
Wëczarzony ë dzëwi knôp…
Wãdrowôł òn so dalek w swiat, dalek w swiat
Bez mòrza, lądë…
Zamkniãti w se…
A w òczach smùtk
Ną wiédzã miół…
To òn.
Jednégò dnia…
Dzëwégò dnia, przeszed kòl mie…
Wëstrzód słów ò wiôldżich sprôwach…
Głëpc ë król…
Rzek téż do mie tak:
“Nôwikszô rzecz
Co mdzesz ùmiec
To blós lëdac
Ë bëc lëdanim téż.”
“Naturë knôp” abò 19.1.11
Do lasa jidã – swiądno leno chcã żëc
Szmakac żëcégò sok,
jaż do gnôta czësto ssôc.
Cëż nie je żëcym – bãdã wëkòrzeniwół,
Bë niestãgłim tedë bëc –
czej ju mdã ùmiérac miół…
Titës – 22.12.10
Czej znów do mùrów swiéżim kléstrã
Przëlepiac zôczną òbznôjmë,
Czej “do żôłnéżi” ë “do lëdztwa”
Na alarm czôrny drëk zbùgruje
Ë bële głëpk, ë bële borénk
W stalatni łëż ju jich ùwierzi,
Że nót jisc ë z kanón walëc,
Mòrdowac, grabic, trëc i pôlëc
Czej zaczną na tësãczni mòdlënk
Tatczëznã cygnąc deklinacëją
Ë dwôrznic baro farwnim gòdłã,
Ë żeglëc “historiczną prôwdą”,
Ò stremlë, wdôrë ë ò gréńce,
Ò òjcach, starkach ë stanicach,
Ò herojach ë òfiarach;
Czej wińdze biskùp, pastór, rabin
Pòbłògòsławic twój karabin,
Bò mù sóm Pón Bóg szeptnął z górë,
Że za tatczëznã – bic sã mùsz je;
Czedë rozscyrzi sã, rozsërzi
Trzôsk lëtrów pierszich strón gazétów,
A róta dzëczich bab – kwiôtama
Òbrzëcac zôcznie “żôłnérzëków”. –
– Ò, drëchù mój, nieùczoni,
Mój blëzni z ny czë jinszi zemi!
Wiédz, że na trwogã walą w zwònë
Króle z pannama brzëchatema;
Wiédz, że to stoża, grańda zwëkłô,
Czej ce wòłają: “Barń na remiã!”,
Że znów dzes pétroch z zemi syknął
Ë òbrodzéł dolarama;
Że cos jima w dëklach wcyg nie grajë,
Że dzes ùczëłë fulné kasë
Abò wëzdrzałë grëbi szuje
Cło jaczé grëbszé na bawełnã!
Rżnië karabinã w flaster darżëcë!
Twòjô je kréw, a jich je pétroch!
Ë òd stolëcë do stolëcë
Zawòłôj barniąc swi krwawicë:
“Strożëc – to më, wastowie szlachta!”
J. Tuwim – “Do prostégò człowieka”
M. Meyer , 21.12.10
Drëchù, nie jiscë sã,
Wez ną spiéwã – zaspiéwôj bëlni.
Nie zabëcz do serca wpùszczëc ju jé
Tej mdzesz mógł spiwac frantówkã lepi.
Drëchù, nie miej strachù
Terô jidz ë biôtkùj sã za nią
Na chwila, czej weszła do serca Ce
To bëł znak żebë òd nowa ju żëc.
Ë czedë mdzesz czuł za nią ból, nie zabëcz, że
Nie trza Ce trzëmac gò wëstrzód sebie.
Bò glëpasi blós trzëmają wszëczëca ë
Jich swiat je òd tégò richtich lechi.
Na na na na na na na na na!
Drëchù, nie òmani
Môsz nalazłé, tej jidz ë wez ją
Nie zabëcz do serca wpùszczëc ju jé
Tej wszëtkò mdze ju na dobré stëgnie.
Ë przëszed zôcząc robòtã ju czas, drëchù
Żdac ni ma cwékù na pòmòc jinszich,
Bò w sztãdze robiec wszëtkò jes, drëchù, të sóm
Brëkùjącô mòc je w twòjich rãkach.
Na na na na na na na na na!
Drëchù, nie jiscë sã,
Wez ną spiéwã – zaspiéwôj bëlni.
Nie zabëcz do serca wpùszczëc ju jé
Tej mdzesz mógł spiwac frantówkã lepi…
Lepi, lepi, lepi, lepi, lepi, ò!
”Drëchù” abò 2.11.10
Hey Jude – The Beatles
Nowé dopòwiescë